کلبه گذران زندگی
زندگی یعنی: بخند هرچند که غمگینی، ببخش هرچند که مسکینی، فراموش کن هرچند که دلگیری، اینگونه بودن زیباست، هرچند که آسان نیست...کلبه گذران زندگی
زندگی یعنی: بخند هرچند که غمگینی، ببخش هرچند که مسکینی، فراموش کن هرچند که دلگیری، اینگونه بودن زیباست، هرچند که آسان نیست...مرد و همسری ک گوش هایش سنگین شده بود...!!!
این مدت نه وقت سر زدن به نت رو داشتم و نه حوصلشو... امروز اومدم بقولا یه آپ سردستی بکنم و برم...
این دو هفته هم هر روز امتحان داریم... امتحان های گشاد کننده...
این معلمای بدبخت هم دوست ندارن امتحان بگیرن، اصلا حوصله ی کلاس اومدن رو ندارن. اما یه معاون اجرایی داریم که خیلی بوووووووووووووقه. هر چی میکشیم از دست اونه. مغلما میگن نیاید کلاس اما این معاون بوووق معلمارو بزور میاره و میگه امتحان بگیر دیگه ما هم مجبوریم بکشیم. مدیر هم که اسمش مدیره وگرنه اون مثل بوووق تو مدرسه ول میچرخه....
آی تف به این نظام آموزشی که ما داریم... فک کنم اگه گروه پینک فلوید نظام ما رو ببینه، تک تکشون خودشون رو سنگسار کنن (اصلا چه ربطی داشت؟ قبول دارم یه چیزی پروندم)
به هر حال بقول پینک فلوید: (ترجمش برای افراد کم فهم زیرشه)
واقعا بعضی وقت ها حقیقت خیلی ساده ست و جلوی چشمانمونه اما اونارو نمی بینیم یا هم می بینیم اما خودمون رو به ندیدن میزنیم و اینطوری خودمون رو گول میزنیم نه دیگرانو. (رفقای کاخ نشین) 
می خوام یه داستان واستون بذارم که شاید کنایه ای باشه به افراد X 
:
مردی متوجه شد که گوش های همسرش سنگین شده و شنوایی اش کم شده است. به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولی نمی دانست این موضوع را چگونه با او درمیان بگذارد. به این خاطر، نزد دکتر خانوادگی شان رفت و مشکل را با او درمیان گذاشت.
دکتر گفت: برای اینکه بتوانی دقیقتر به من بگویی که میزان ناشنوایی همسرت چقدر است، آزمایش ساده ای وجود دارد.
این کار را انجام بده و جوابش را به من بگو: ابتدا در فاصله 4 متری او بایست و با صدای معمولی، مطلبی را به او بگو. اگر نشنید، همین کار را در فاصله 3 متری تکرار کن. بعد در 2 متری و به همین ترتیب تا بالاخره جواب بدهد.
آن شب همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهیه شام بود و خود او در اتاق پذیرایی نشسته بود. مرد به خودش گفت: الان فاصله ما حدود 4 متر است. بگذار امتحان کن.
جوابی نشنید بعد بلند شد و یک متر به جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و همان سوال را دوباره پرسید و باز هم جوابی نشنید. بازهم جلوتر رفت و به درب آشپزخانه رسید. سوالش را تکرار کرد و بازهم جوابی نشنید. این بار جلوتر رفت و درست از پشت همسرش گفت: " عزیزم شام چی داریم؟"
و این بار همسرش گفت:"مگه کری؟! برای چهارمین بار میگم؛ خوراک مرغ!!"
حقیقت به همین سادگی و صراحت است. مشکل، ممکن است آن طور که ما همیشه فکر میکنیم، در دیگران نباشد؛ شاید در خودمان باشد.
نظام آموزشی :-؟
جالبه ولی میدونی ما خیلی مینالیم، از همه چی. کلا چیزی نیس که آدمو راضی نگه داره، هیچی! مثل این بچه کوچولو ها که بعد یه مدتی از عروسکشون خسته میشن، همینطوری پیش میریـــــــــــــــــــــــــــــــــــــم و به هیچی میرسیمو وقتی هم که عروسک جدید نبود همه غر غر میکنیم.
منم غر میزنم تو هم غر میزنی نمیدونم چرا اما همه چی بالاخره باید درهمو برهم باشه :-"
دنیاست دیگه، کاریش نمیشه کرد :دی
حقیقت جلو چشمتونه؟
میدونی سختش اینه که حقیقتو بکوبونی تو سر طرف بهش واضح و روشن توضیح بدی، گوششو بگیری و توش فریاد بزنی، آروم بهش بگی، در هر حال اون نفهمه، این یعنی ... :|
واسه اینکه کمتر بنالیم باید عروسکمونو بالاخره عوض کنیم یانه؟
همه چیز هم نباید در هم باشه. باید نظم برقرار بشه اما تو نظام ما هیچوقت برقرار نمیشه.
واقعا سخته حقیقتو به طرف بفهمونی. واقعا...
+راستی بچه ها منا درسته یا مونا؟
کاش ما هم مثل شما فقط امتحان دردمون بود...امروز از صبح تا ساعت دو مدرسه بودم...با اینکه پنج شنبس و فردا هم همین طور که جمعس و چهارشنبم تا ساعت 6 و دعا می کنم که کاش درس می خوندیم...پس بیخیال این قدر غرغر نکن...
ما هم فقط دردمون امتحان نیست...
مونا درسته به نظرم :-؟
هردو درسته...
هی! آقا معلم! دست از سر اون بچه ها بردار
+بابا این فریاد ها فایده ای نداره....
فریاد پشت فریاد......
نباید خسته بشیم........
فقط جهت گفتن :ایکس واسه قالب !
عکس فوق العادس :)
مرسی
+حیف که وقت ندارم بهش برسم وگرنه یه هدر قشنگ واسش مینداختم...